آش جوش پره
آش جوشپره یا جوش‌بره[۱] یا جوشواره آشی است که در خراسان و به‌ویژه در شهرهای گناباد، فردوس، سبزوار،[۲] قائن تهیه می‌شود. بیهقی در کتابش تاریخ بیهقی از این غذا نام برده‌است. این آش بعلت فرایند پخت زمان بر و دشواریهایش، امروزه بیشتر در مراسمات گروهی و جمع های خانوادگی رواج دارد و خانه‌های بوم گردی نیز در خراسان آن را ارایه می‌کنند. این آش در در دی ۱۳۹۹ در فهرست آثار معنوی ایران به ثبت رسید.[۳][۴]
روش درست کردن[ویرایش]
خمیر را پهن کرده و به صورت برگ (ورق) درمی‌آورند و میانش را با پیاز خوردشده و عدس و نخود پخته‌شده و له‌شده و ادویه پر می‌کنند. اخیراً بخاطر غنی‌سازی، گوشت و گردو نیز اضافه می‌کنند و برگ خمیر را روی همدیگر به صورت مثلث یا مستطیل تا می‌زنند و محکم بر روی هم فشار می‌دهند تا باز نشود. عدس و نخود باید از قبل پخته شده باشد و بعد آن را با سایر ادویه‌جات و سبزی‌ها مخلوط کرده و داخل ورق‌های خمیر بگذارند. سپس آن را در داخل آب جوش می‌گذارند تا پخته شود. در پایان بعد از جوش افتادن آش مقداری کشک سابیده نیز به آن اضافه می‌کنند.[۵] شباهت زیادی به سمبوسه دارد که پس از آماده کردن و گذاشتن مواد (کوبیده نخود-پیاز- سبزیجات) و با تا کردن لایه‌های خمیر روی همدیگر و فشردن، آن را در آب جوش می‌انداختند و آشی درست می‌شد که به آن آش جوش پره می‌گفتند اما امروزه به جای پختن سمبوسه (جوش پره) در آب بعضی خانواده‌ها آن را در روغن سرخ می‌کنند و این شیوه امروزه در بیشتر نقاط جهان رایج است. غذای چینی جیائوزی و در ژاپن گیوزا بسیار شبیه آش جوشپره است. تفاوت عمده در مواد است که در ژاپنی و چینی گاهی گوشت هم اضافه می‌کنند.[۶]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «جوش‌بره». موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۳۱.[پیوند مرده]
- ↑ ریحانه ریاحی. «تهیه ی آش جوش بُره سبزواری». اسرارنامه. دریافت‌شده در ۱۱ فروردین ۱۴۰۰.
- ↑ «جوش پره و نان تفتون گناباد در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسید». ایرنا. ۱۷ دی ۱۳۹۹.
- ↑ آش جوشپره، مجله دریای پارس، parssea، 1394
- ↑ در باب طباخی و صنعت آن، به کوشش ایرج افشار، انتشارات سروش، ۱۳۶۰
- ↑ آش جوشپره، مجله دریای پارس، parssea، 1394
پیوند به بیرون[ویرایش]
