بل ۲۱۲
| بل ۲۱۲ | |
|---|---|
| |
| در پایگاه هوایی و فضایی موهاوی | |
| کاربری | بالگرد چندمنظوره متوسط |
| کشور سازنده | ایالات متحده آمریکا/کانادا |
| تولیدکننده | بل تکستران |
| نخستین پرواز | ۱۹۶۸ |
| معرفی‌شده در | ۱۹۶۸ |
| وضعیت | پایان تولید |
| کاربر اصلی | CHC Helicopter |
| ساخته‌شده | ۱۹۶۸-۱۹۹۸[۱] |
| توسعه‌یافته از | بل ۲۰۴/۲۰۵ |
| گونه‌ها | بل یواچ-۱ان توین هیویی بل ۲۱۴ |
بل ۲۱۲ (به انگلیسی: Bell 212) گونه‌ای بالگرد چندمنظوره آمریکایی است که شرکت بل کار توسعه، ساخت و طراحی آن را انجام داده و نخستین نمونه آن نیز در سال ۱۹۶۸ میلادی به پرواز درآمد. این بالگرد هم برای مقاصد نظامی و هم برای مقاصد تجاری تولید شده و نوع دوموتوره بالگرد به یواچ-۱ ایروکوای معروف است که در دهه ۱۹۶۰ بالگرد اصلی نیروهای مسلح ایالات متحده بود.
شرکت بل به سفارش ارتش کانادا بل ۲۱۲ را بر مبنای بدنهٔ بزرگترشدهٔ بل ۲۰۵ طراحی کرد. در سال ۱۹۷۱ نخستین بل ۲۱۲ها شامل پنجاه فروند به کانادا تحویل داده شده و در همین سال آمریکایی‌ها هم سفارش تولید ۲۹۴ فروند از این بالگرد را به شرکت بل ارائه کردند. این بالگرد ابتدا در کارخانهٔ شهر فورت وورث تگزاس شرکت بل تولید می‌شد اما از سال ۱۹۸۸ خط تولید آن به شهر میرابل در کانادا منتقل شد. ضمن اینکه شرکت بالگردسازی ایتالیایی آگوستا نیز تحت لیسانس بل به تولید این بالگرد اقدام می‌کند.
در درون این بالگرد پانزده صندلی وجود دارد که یکی صندلی خلبان و چهارده صندلی دیگر برای مسافران می‌باشد. در حالت حمل بار نیز گنجایش درونی این بالگرد، به اندازه ۶٫۲۳ متر مکعب است. ظرفیت بار خارجی این بالگرد که می‌تواند آن را حمل کند، چیزی در حدود ۲٬۲۶۸ کیلوگرم است.
در ارتش ایالات متحده این بالگرد با نام یواچ-۱ان تواین هویی شناخته شده و از نام بل ۲۱۲ در اشاره به نوع غیر نظامی استفاده می‌شود. اما شرکت آگوستا نوع نظامی این بالگرد را هم با نام بل ۲۱۲ عرضه می‌کند. ارتش ایران هم در دوره حکومت پهلوی بل ۲۱۲های تولید ایتالیا را خریداری کرده بود و نوع نظامی این بالگرد هم در ایران به نام بل ۲۱۲ معروف است.
بل ۲۱۲ در جنگ‌های متعددی از جمله جنگ ویتنام، جنگ فالکلند، جنگ ایران و عراق، جنگ آزادسازی کویت، و جنگ ۲۰۰۳ عراق شرکت داشته‌است. بالگردهای بل ۲۱۲ برای ماموریت‌های نظامی همچون حمل‌ونقل تاکتیکی، عملیات جستجو و نجات و ایفای نقش آمبولانس پرنده، عملیات‌های شناسایی، و پشتیبانی نزدیک هوایی استفاده می‌شود. این بالگرد را می‌توان برای ماموریت‌های جنگی مسلح به سلاح‌هایی همچون پرتابگرهای راکت هوابه‌زمین هیدرا ۷۰، غلاف‌های تیربار سنگین ۱۲.۷ م‌م، چندمنظوره ۷.۶۲م‌م و مینی‌گان ۷.۶۲م‌م مجهز کرد.
شرکت آگوستا به سفارش ترکیه نوعی از این بالگرد را مخصوص جنگ الکترونیکی تولید کرده که با نام آگوستا-بل آب ۲۱۲ ۱۲۱ئی‌دبلیو شناخته می‌شود. مدل ضد زیردریایی و ضد کشتی این بالگرد هم آگوستا-بل آب ۲۱۲ ۱۲۱آاس‌دبلیو نام دارد که نیروهای دریایی کشورهای ایران، اسپانیا، ایتالیا، یونان، پرو، ترکیه و ونزوئلا آن را خریداری کرده‌اند. در این مدل یک آنتن رادار بزرگ و کاملاً مشخص بر روی کابین خلبان قرار گرفته و بالگرد به یک سونار هم مجهز می‌شود که با استفاده از یک چنگک آن را به داخل آب فرو می‌برد. در این نوع تجهیزاتی برای اخلال الکترونیکی و فرود بر روی کشتی‌ها هم نصب شده و تقویت‌های ساختاری برای تحمل وزن سنگین‌تر و پیش‌بینی‌هایی برای محافظت در مقابل فرسایش صورت گرفته است. ترکیب جنگ‌افزارهای قابل استفاده این بالگرد هم شامل دو اژدر ام‌کی ۴۴ یا ام‌کی ۴۶ یا دو خرج عمقی برای نبرد با زیردریایی‌های دشمن و و چهار موشک هوابه‌سطح هدایت سیمی آاس.۱۲ برای جنگ با کشتی‌ها و شناورهای سطحی می‌شود
حوادث قابل‌توجه[ویرایش]
1982 سقوط هلیکوپترهای بل 212 بریستو: در 14 سپتامبر 1982، یک پرواز هلیکوپتر تخلیه پزشکی که توسط هلیکوپترهای بریستو انجام می شد، در ساعات اولیه صبح در اثر باران شدید و دید ضعیف بر فراز دریای شمال سقوط کرد. هر شش خدمه سرنشین هواپیما زمانی که هواپیمای آنها در نزدیکی سکوی مورچیسون در دریا سقوط کرد و در حال تلاش برای یافتن کشتی لرزه نگاری بافین سیل بود، جان باختند.
سانحه سقوط بالگرد ورزقان: در روز ۳۰ اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ در حدود ساعت سیزده و سی دقیقه و در مسیر بازگشت از افتتاح سد مرزی (قیز قلعه سی) دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان در محدوده جنگل دیزمار آذربایجان شرقی شهرستان ورزقان و جلفا، یک فروند بالگرد Bell 212 حامل سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور ایران، سید محمدعلی آل‌هاشم امام‌جمعه تبریز، حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، مالک رحمتی استاندار آذربایجان شرقی و چند تن دیگر از همراهان او که در این بالگرد بودند، به علت شرایط نامساعد آب و هوایی و مه شدید هوا ، بالگرد به کوه برخوردکرده و منهدم شد که در نتیجه آن تمامی سرنشینان آن کشته شدند.
مشخصات (Bell 212)[ویرایش]
خصوصیات عمومی
- خدمه: 1 نفر (دو نفر برای عملیات IFR )
- ظرفیت: 14 مسافر
- طول: 57 فوت 1.68 اینچ (17.4163 متر)
- ارتفاع: 12 فوت 6.83 اینچ (3.8311 متر)
- وزن خالی: 6529 پوند (2962 کیلوگرم)
- حداکثر وزن برخاست: 11200 پوند (5080 کیلوگرم)
- نیروگاه: 1 × موتور توربوشفت کوپل شده پرت اند ویتنی کانادا PT6T-3 یا -3B ، 1800 shpt (1300 کیلووات) (TwinPac)
- قطر روتور اصلی: 48 فوت 0 اینچ (14.63 متر)
- مساحت روتور اصلی: 1809.5 فوت مربع (168.11 متر مربع )
- بخش تیغه: ریشه: NACA 0010.8 ; نکته: NACA 0005.4 mod
کارایی
- سرعت کروز: 100 kn (120 مایل در ساعت، 190 کیلومتر در ساعت)
- هرگز از سرعت تجاوز نکنید : 120 kn (140 مایل در ساعت، 220 کیلومتر در ساعت)
- برد: 237 نانومیل (273 مایل، 439 کیلومتر)
- سقف خدمات: 17400 فوت (5300 متر)
- سرعت صعود: 1745 فوت در دقیقه (8.86 متر بر ثانیه)
- بارگذاری دیسک: 6.19 پوند بر فوت مربع (30.2 کیلوگرم بر متر
اپراتورها[ویرایش]
اپراتورهای مدنی و دولتی[ویرایش]
بل 212 توسط بسیاری از اپراتورهای خصوصی و تجاری مورد استفاده قرار می گیرد، به ویژه در صنایع نفت و برای استفاده در اجرای قانون محبوبیت دارد.
- 🇨🇦کانادا
- گارد ساحلی کانادا - اپراتور سابق شش 212
- 🇧🇩بنگلادش
- نیروی هوایی بنگلادش دارای 14 بل 212 است
- آژانس تحقیقات و حفاظت دولتی
- 🇭🇷کرواسی
- پلیس کرواسی
- 🇨🇴کلمبیا
- Policía Nacional de Colombia
- 🇬🇱گرینلند
- هوا گرینلند
- 🇮🇷ایران
- 🇯🇵ژاپن
- پلیس مقدونیه شمالی
- پلیس صربستان
- 🇸🇮اسلوونی
- پلیس ملی اسلوونی
- 🇹🇭تایلند
- سلطنتی تایلند
- اداره کلانتری شهرستان سن برناردینو
- سازمان آتش نشانی سن دیگو
انواع[ویرایش]
- بل مدل 212 - نام شرکت بل هلیکوپتر برای UH-1N .
- Twin Two-Twelve - نسخه حمل و نقل ابزار شهری. می تواند تا 14 مسافر را حمل کند.
- Agusta-Bell AB 212 - نسخه حمل و نقل عمومی یا نظامی. تحت لیسانس در ایتالیا توسط آگوستا ساخته شده است .
- Agusta-Bell AB.212ASW - نوع ضد زیردریایی AB.212
- بل مدل 412 - بل 212 با سیستم روتور نیمه صلب چهار پره.
- Eagle Single - Bell 212 به پیکربندی تک موتوره تبدیل شده است. تولید شده توسط Eagle Copters از کلگری، آلبرتا ، کانادا ، با استفاده از موتور Lycoming T5317A، T5317B، یا T5317BCV .
توسعه[ویرایش]
| بیشتر بدانید
این بخش به نقل قول های اضافی برای تأیید نیاز دارد . ( دسامبر 2019 ) |
بر اساس بدنه کشیده Bell 205 ، Bell 212 در ابتدا برای نیروهای کانادایی به عنوان CUH-1N توسعه یافت و بعداً با نام CH-135 دوباره طراحی شد . نیروهای کانادایی 50 فروند از ماه می 1971 تحویل گرفتند. در همان زمان، خدمات نظامی ایالات متحده 294 فروند بل 212 را با نام UH-1N سفارش داد.
تا سال 1971، بل 212 برای کاربردهای تجاری توسعه یافته بود. یکی از اولین موارد استفاده از این نوع در هوانوردی غیرنظامی توسط هلیکوپتر سرویس AS نروژ بود که برای پشتیبانی از حفاری دریایی استفاده می شد . به ویژه در بخش فراساحلی محبوبیت پیدا کرد زیرا برای کار در شرایط آب و هوایی حاشیه ای گواهی نامه دریافت کرده بود. امروزه، 212 را می توان در عملیات چوب بری، نجات دریایی و تامین مجدد در قطب شمال در خط هشدار اولیه دور یا سیستم هشدار شمال یافت .
212 توسط Pratt & Whitney Canada PT6T -3 Twin-Pac ساخته شده از دو توربین قدرت PT6 جفت شده که یک گیربکس مشترک را هدایت می کنند، نیرو می گیرد. آنها قادر به تولید تا 1800 shpt (1342 کیلو وات) هستند. در صورت خرابی یک بخش برق، بخش باقیمانده می‌تواند 900 اسب بخار (671 کیلووات) را به مدت 30 دقیقه یا 765 اسب بخار (571 کیلووات) به طور مداوم تحویل دهد و 212 را قادر می‌سازد تا عملکرد کروز را در حداکثر وزن حفظ کند.
212های اولیه که با یک بسته قوانین پرواز ابزاری (IFR) پیکربندی شده بودند، باید دارای یک باله بزرگ و بسیار واضح به سقف هواپیما، در بالا و کمی پشت کابین خلبان باشند. این باله در ابتدا برای تغییر عملکرد چرخش هواپیما در طول مانورهای پیچیده پرواز با ابزار ضروری تشخیص داده شد، اما به دلیل مقررات تجدید نظر شده گواهی نوع دیگر مورد نیاز نیست. بسیاری از هواپیماها هنوز با این اصلاح پرواز می کنند.
در سال 1979، با خرید 8 فروند هلیکوپتر توسط اداره هوای غیر نظامی، 212 اولین هلیکوپتر آمریکایی فروخته شده در جمهوری خلق چین شد .
تعیین کننده ICAO برای این هواپیما همانطور که در برنامه پرواز استفاده می شود "B212" است. بل مدل 212 را با Bell 412 توسعه داد . تفاوت عمده در روتور اصلی چهار پره مرکب است. آخرین بل 212 در سال 1998 تحویل داده شد
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bell ۲۱۲». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۲.
