گفت‌وگو

«مکالمه» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای فیلم فرانسیس فورد کاپولا، مکالمه (فیلم) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، گفت‌وگو (ابهام‌زدایی) را ببینید.

مردم در کنار جاده در حال گفت‌وگو با یکدیگر

گفت‌وگو نوعی برهم‌کنش بین دو یا چند نفر و ارتباطی بداهه بین دو یا چند نفر از مردم در راستای رسوم است. تحلیل گفت‌وگو شاخه‌ای از جامعه‌شناسی است که به مطالعۀ بافت و ساختار رفتارهای انسانی با نگاهی عمیق‌تر به رفتارهای گفت‌وگو می‌پردازد. یکی از اولین متفکرانی که بر گفت‌وگو برای یافتن حقیقت تأکید می‌کرد، سقراط بود. او معتقد بود آفرینشِ معنا در پرتو گفت‌وگو حاصل می‌شود. بدون مکالمه نمی‌توان انتظار شنیدن و هم‌رأیی داشت. هیچ‌یک از مکالمات سقراطی برای قانع ساختن یا مخالفت‌ ورزیدن نبود. او شالودهٔ این مکالمات را فهم و تفهم می‌دانست. اساساً گفت‌وگو راهی برای فهمیدن است، راهی که خود نیز بخشی از این دانایی را شکل داده و تنها ابزار دست یافتن به فهم صحیح نیست. گفت و گو می تواند در قالب های مختلفی از جمله عصبانیت، مهربانی، خوشحالی،خشن، به آرامی ، با لطافت، با سبکی متن و ... باشد. گفت و گو می توانید بر سر یک موضوع به واسطه دو تا چند نفر به صورت شفاهی انجام شود.

همه‌ی افراد در برقراری رابطه و انجام گفتگو موانعی پیش‌روی خود دارند که باید بتوانند به آن‌ها غالب شده تا مسیر گفتگو بر طرفین رابطه هموار گردد و آنچه مشخص است این نکته‌ی مهم می‌باشد که شروع گفتگو، حفظ خط اصلی آن، بسط گفتگو و در نهایت پایان بخشیدن به گفتگو از مسائلی است که حائز اهمیت بوده و باید آنها را مورد بحث قرار داد.

برخورد اولیه

مغز انسان به طور طبیعی حوادثی را که بار اول به وقوع پیوسته و یا دیده است را بهتر از حوادثی که در آینده اتفاق افتاده به یاد می‌آورد. اساساً هر آدمی قبل از آنکه شنیده شود، دیده می‌شود. پس بنابر قانون <<اول اولین چیز>> اولین باری که شخصی را ملاقات کرده‌اید بهتر به یاد می‌آورید. سلولهای مغز در زمانی که در موقعیت یک حادثه اجتماعی واقع می‌شود بسیار هشیارانه اولین خیالات را ثبت می‌کند _ از آغاز آن و از جو حاکم بر آن محیط.

جستارهای وابسته

• گفتار
• بحث
• ارتباط غیرکلامی
• تحلیل گفتمان
• ارتباط شفاهی
• قالب های گفت و گو