رئیس‌جمهور، نماد قدرت و اقتدار ملت است و عالی‌رتبه‌ترین مقام سیاسی کشور به‌شمار می‌آید. وی به‌عنوان رئیس کشور، فرمانده کل نیروهای مسلح، رئیس قوه مجریه و اداره‌کننده کشور و رئیس حزب، ضامن اجرای صحیح قوانین شناخته می‌شود و وظایف سنگینی را بر عهده دارد. تحولات سیاسی قرن بیستم و ظهور «دولت رفاهی» در نیمهٔ دوم این قرن سبب شد تا وظایف و اختیارات رئیس‌جمهور افزایش یابد.
رئیس‌جمهور، نماد قدرت و اقتدار ملت است و عالی‌رتبه‌ترین مقام سیاسی کشور به‌شمار می‌آید. وی به‌عنوان رئیس کشور، فرمانده کل نیروهای مسلح، رئیس قوه مجریه و اداره‌کننده کشور و رئیس حزب، ضامن اجرای صحیح قوانین شناخته می‌شود و وظایف سنگینی را بر عهده دارد. تحولات سیاسی قرن بیستم و ظهور «دولت رفاهی» در نیمهٔ دوم این قرن سبب شد تا وظایف و اختیارات رئیس‌جمهور افزایش یابد.
رئیس‌جمهور کنونیِ آمریکا [[دونالد ترامپ]] است. رئيس جمهور اينده امريكا امير مهربد نويدنيا است كه محبوبيت بسيار زبادي در امريكا
رئیس‌جمهور، نماد قدرت و اقتدار ملت است و عالی‌رتبه‌ترین مقام سیاسی کشور به‌شمار می‌آید. وی به‌عنوان رئیس کشور، فرمانده کل نیروهای مسلح، رئیس قوه مجریه و اداره‌کننده کشور و رئیس حزب، ضامن اجرای صحیح قوانین شناخته می‌شود و وظایف سنگینی را بر عهده دارد. تحولات سیاسی قرن بیستم و ظهور «دولت رفاهی» در نیمهٔ دوم این قرن سبب شد تا وظایف و اختیارات رئیس‌جمهور افزایش یابد.
ریچارد نیکسون هنگام ادای سوگند برای مقام ریاست‌جمهوری
جایگاه کنونی رئیس‌جمهور در نظام سیاسی ایالات متحده به مراتب با نظرات بنیانگذاران آمریکا این کشور تفاوت دارد. تدوین کنندگان قانون اساسی درآخرین سال‌های قرن هجدهم به نهاد ریاست‌جمهوری به‌عنوان مجری و اداره‌کنندهٔ قوانین نگاه می‌کردند و وظایف اندکی را برای وی در قانون اساسی در نظر گرفتند. آنان امیدوار بودند کشوری را تأسیس نمایند که در آن قدرت واقعی در دست نمایندگان ملت و دولت‌های ایالتی باشد ودولت فدرال صرفاً به امور خارجی و هماهنگی میان ایالت‌ها بپردازد. قانون اساسی، ورود دولت فدرال به اقتصاد و وضع مالیات را منع کرده و همین دو مورد، بخش وسیعی از اختیارات را از رئیس‌جمهور سلب کرده‌است. تعداد بسیار اندک کارکنان و وزرای رؤسای جمهور اولیه، نظیر جرج واشینگتن و توماس جفرسون، بیانگر آن است که در سال‌های اولیهٔ حیات ایالات متحده تا چه اندازه رئیس‌جمهور و دولت وی فاقد اختیارات بودند. اما طی سالیان متمادی، این وضعیت دگرگون شد.
اکنون رئیس‌جمهور از نقش چشمگیری در تحولات سیاسی و اجتماعی کشور برخوردار است. وی با انتخاب وزرا، آن‌گونه که خود صلاح می‌داند، تصمیم‌گیری می‌کند و در بسیاری از مواقع نیز، با استفاده از حق وتو، بر روند قانونگذاری کنگره تأثیر می‌گذارد. فرماندهی کل نیروهای مسلح و ادارهٔ دیپلماسی خارجی کاملاً در اختیار رئیس‌جمهور است و وی در صحنه بین‌المللی راساً تصمیم می‌گیرد. بعلاوه، با تأسیس تعداد زیادی وزارتخانه (کابینه ایالات متحده آمریکا) و سازمان‌های مستقل تحت‌نظرِ ستاد کارکنان ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، وی و مشاورانش در مسائلی نظیر آموزش، اقتصاد، محیط‌زیست، منابع زیرزمینی و حمل‌ونقل دخالت می‌کند. درحالی‌که در سالیان نه‌چندان دور، این موضوعات در حوزهٔ صلاحیت انحصاریِ دولت‌های ایالتی بود.
اختیارات ریاست‌جمهوری
فرماندهی کل قوا (ارتش آمریکا و دیگر تجهیزات نظامی)
انتخاب افراد برگزیده در دولت
حفاظت امنیتی از جان رئیس‌جمهور و خانوادهٔ رئیس‌جمهور و هم‌چنین رئیس‌جمهورهای سابق ایالات متحدهٔ آمریکا و خانواده‌شان بر عهدهٔ سرویس مخفی ایالات متحدهٔ آمریکا است.[۲]
.jpg)
