شهرستان پشدر
ایل پـِشدَر یا پیشدار[۱] یا قلعهدِزه (به کردی سورانی: قهلای پشدهر (قهڵادزێ)) شهرستانی است در استان سلیمانیه عراق.
این شهرستان با جمعیت ۱۲۰ هزار نفر دارای ۵ بخش و ۲۸۵ روستا است.
منطقه پشدر از سوی خاور به کوه مامند، از سوی شمال به کوهستان قندیل، از سوی خاور به کیوَرَش و از سوی جنوب به محلی به نام دربند محدود میشود.
پَشْدَری
طایفۀ8 کُرد ایران و عراق، مرکب از تیرههای مختلف، منسوب به ناحیۀ پشدر در سلیمانیۀ عراق و جوار مرز ایران. مرکز این ناحیه قصبۀ «مَرگه» بود، اما بعدها به قلادزه/ قلعهدزه منتقل شد. پشدریها بیشتر در مرگه، سورداش، مکری، اربیل، ماوت، و قلعهدزه پراکندهاند. ظاهراً، بیگزادههای بانه و فیضاللهبیگیهای سقز از این طایفه جدا شدهاند. پشدریها در ۱۱۰۹ق، براثر حمایت از سلیمانپاشا بابان، حاکم سلیمانیه، مغلوب قزلباش شدند. اینان در شورش شیخ عبیدالله شمزینی (۱۲۹۷ق) شرکت داشتند و پس از فرار حمزهآقا منگور، او را در میان خود پذیرفتند. بابکرآغا، و مارف اغا سرکردۀ بزرگ این طایفه، در سالهای قیمومت انگلیس بر عراق، از متحدان اصلی آن دولت در کردستان عراق بود. امروزه، همۀ پشدریها یکجانشین شدهاند.
به[ویرایش]
بخشها[ویرایش]
قلعهدزه • هیرو • هلشو • ژاراوه • ناودشت • عیسوی
پشدری[ویرایش]
پشدری، نام طوایف کرد ساکن در غرب ایران در اطراف شهرستان سردشت و مهاباد وشرق عراق که در دوران سپه سالاری رضاخان زمانی که رضاخان به اتهام یاغیگری قبایل و اقوام را در نواحی مختلف ایران مورد هجوم قرار می داد و آنها را از دیار خود می کوچانید قوم پشدر(پژدر یا پشه دری) نیز از اطراف سردشت کوچانیده شدند و پس از تاسیس کشور عراق به نواحی دیگر کردستان ایران و عراق کوچ داده شدند و بسیاری از این قوم و قبیله پژدر در شهرستان قلادزه (قلعه دختر ) کردستان عراق ساکن شدند و پس از مدتی به دلیل غلبه جمعیتی ناحیه و دهستان قلادزه به نام این قوم منطقه پشدر نامیده شد. اصالت قوم پشدر ایرانی بوده و در حال حاضر نیز روابط فامیلی مارف اغا یا(معروف اغا) و بابکر اغا از بزرگان این ایل هستند بسیار گسترده اهالی روستاهای مرزی اطراف شهرستان سردشت همچون کانی زرد ، دوله خانوان و بیوران با ساکنین قلادزه گواه این مطلب می باشد. منسوب به ناحیه شهرستان قلادزه که بنام پشدر
معروف شده است.[۲][۳]
نگارخانه[ویرایش]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bc/Qaladze.jpg/220px-Qaladze.jpg)
منابع[ویرایش]
وبگاه قلعهدزه[پیوند مرده] (به کردی سورانی)
- ↑ دانشنامهٔ جهان اسلام
- ↑ سیسیل جان ادموندز، کردها، ترکها، عربها، ترجمه ابراهیم یونسی، تهران ۱۳۶۷ش؛ ص ۲۳۸.
- ↑ پِشدری