الگو:بلندترین قله استان‌های ایران - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ن ب و بلندترین قله استان‌های ایران
دماوند (مازندران، ۵۶۰۹ متر) سبلان (اردبیل، ۴۸۱۱ متر) هزار (کرمان، ۴۵۰۱ متر) قاش مستان (کهگیلویه و بویراحمد، ۴۴۵۹ متر) خلنو (تهران، ۴۳۷۵ متر) کلونچین (چهارمحال و بختیاری، ۴۲۲۱ متر) سیالان (قزوین، ۴۱۷۵ متر) شاه‌البرز (البرز، ۴۱۷۰ متر) سن‌بُران (لرستان، ۴۱۵۰ متر) شیرکوه (یزد، ۴۰۷۵ متر) شاهان‌کوه (اصفهان، ۴۰۴۰ متر) بل (فارس، ۳۹۶۵ متر) شاه‌وار (سمنان، ۳۹۴۵ متر) تفتان (سیستان و بلوچستان، ۳۹۴۱ متر) گاوکشان (گلستان، ۳۸۱۳ متر) کینو (خوزستان، ۳۷۴۷ متر) سماموس (گیلان، ۳۷۲۱ متر) کمال (آذربایجان شرقی، ۳۷۰۷ متر) اورین (آذربایجان غربی، ۳۷۰۲ متر) کوبری (همدان، ۳۵۸۶ متر) دومیر (مرکزی، ۳۵۰۵ متر) پراو (کرمانشاه، ۳۴۰۵ متر) بلقیس (زنجان، ۳۳۵۰ متر) شیرباد (خراسان رضوی، ۳۳۱۶ متر) تشگر (هرمزگان، ۳۲۶۷ متر) برف‌انبار (قم، ۳۲۲۴ متر) زلیخا (کردستان، ۳۱۹۷ متر) شاه‌جهان (خراسان شمالی، ۳۰۶۴ متر) کان صیفی (ایلام، ۳۰۵۰ متر) نایبند (خراسان جنوبی، ۳۰۰۵ متر) بیرمی (بوشهر، ۱۹۶۸ متر)