تحرک نیروی کار
در علوم اقتصادی، تحرک نیروی کار یا تحرک کارگری (به انگلیسی:Labor/worker mobility) حرکت جغرافیایی و شغلی کارگران است.[۱] تحرک کارگران به بهترین وجه با فقدان موانع برای چنین تحرکی سنجیده می‌شود. موانع تحرک به راحتی به دو دسته مجزا تقسیم می‌شوند که یکی فردی و دیگری سیستماتیک است. موانع شخصی شامل موقعیت مکانی و توانایی جسمی و ذهنی است. موانع سیستماتیک شامل فرصت‌های آموزشی و نیز قوانین مختلف و تدبیرهای سیاسی و حتی موانع ناشی از حوادث و پیشینه تاریخی است.
افزایش و حفظ سطح بالایی از تحرک نیروی کار امکان تخصیص کارآمدتر منابع را فراهم می‌کند. تحرک نیروی کار محرک نیرومندی برای نوآوری‌ها جدید ثابت شده‌است.[۲]
تحرک بین‌المللی نیروی کار[ویرایش]
تحرک بین‌المللی نیروی کار حرکت کارگران بین کشورهاست[۳] این پدیده نمونه ای از اصطلاح اقتصادی «international factor movement» است. حرکت کارگران بر اساس تفاوت منابع بین کشورها می‌باشد.[۴] به عقیده اقتصاددانان، در طول زمان مهاجرت نیروی کار باید اثر برابری بر دستمزدها داشته باشد و کارگران در همان صنایع دستمزد یکسانی را دریافت کنند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Long, Jason. "Labour Mobility" (PDF). Oxford Encyclopedia of Economic History. Archived from the original (PDF) on 6 July 2008. Retrieved 24 February 2011.
- ↑ A Legal Bridge Spanning 100 Years: From the Gold Mines of El Dorado to the 'Golden' Startups of Silicon Valley By Gregory Gromov, 2010.
- ↑ Krugman, Paul (2005). International Economics: Theory and Policy. Daryl Fox. ISBN 0-201-77037-7.
- ↑ Krugman, Paul (2005). International Economics: Theory and Policy. Daryl Fox. ISBN 0-201-77037-7.
