تری بوریسیوس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تری بوریسیوس
عضو مجلس نمایندگان ورمونت
از حوزهٔ پیتندن-۷–۴
دوره مسئولیت
۹ ژانویه ۱۹۹۱ میلادی[۱] – ۲۰۰۱
پس ازبن ترومن
پیش ازCarina Driscoll
رئیس شورای شهر برلینگتون، ورمانت
دوره مسئولیت
۱۹۸۴ – ۱۹۸۵
پیش ازویلیام اسکلتون
عضو شورای شهر برلینگتون، ورمانت از حوزه انتخابیه دوم
دوره مسئولیت
۶ آوریل ۱۹۸۱ میلادی[۲] – ۱۹۹۱
پس ازماریون فیشر
سرپرست حزب اتحاد آزادی
دوره مسئولیت
۱۹۷۷ – ۱۹۷۸
پس ازبرنی سندرز
پیش ازجک کراون
اطلاعات شخصی
زاده۲۷ مارس ۱۹۵۴ ‏(۷۰ سال)
حزب سیاسیاتحاد آزادی (قبل از ۱۹۸۰)
دموکرات (۱۹۸۰)
شهروندان (۱۹۸۰–۱۹۸۵)
مترقی ورمونت (بعد از ۱۹۸۵)
همسر(ان)کاترین لمب
فرزندان۲
تحصیلاتکالج میدلبری (BA)

تری. جی. بوریسیوس (Terrill G. Bouricius) (متولد ۲۷ مارس ۱۹۵۴)، سیاستمدار آمریکایی است که از سال ۱۹۹۱ تا سال ۲۰۰۱ به نمایندگی از حوزهٔ انتخابیهٔ چیتندن ۷–۴ به عنوان عضو حزب ترقی‌خواه ورمونت در مجلس نمایندگان ورمونت خدمت کرد. قبل از تصدی در مجلس نمایندگان ایالتی، از سال ۱۹۸۱ تا سال ۱۹۹۱ به نمایندگی از ناحیهٔ دوم در شورای شهر برلینگتون ایالت ورمونت و به عنوان رئیس این شورا خدمت کرد.

بوریسیوس در نیومکزیکو متولد شد و در کالج میدلبری تحصیل کرد. با فعالیت در حزب اتحادیه آزادی وارد سیاست شد و در این رئیس شعبهٔ شهرستان آدیسون و حزب ایالتی خدمت کرد و با نامزدی آن‌ها دو مرتبه برای کرسی سنای ایالت ورمونت کاندید شد. به‌منظور همکاری در تأسیس حزب شهروندان، حزب اتحادیه آزادی را ترک کرد و کاندید عضویت در سنای ایالتی و نائب فرمانداری شد.

بوریسیوس در شورای شهر برلینگتون انتخاب شد و نخستین عضو حزب شهروندان بود که در اداره ایالات متحده انتخاب شد. وی متحد شهردار برنی سندرز بود و یک دوره به عنوان رئیس شورای شهر خدمت کرد. در سال ۱۹۸۶ کاندید کرسی مجلس نمایندگان ایالتی شد و با شش رای رقابت را به بن ترومن باخت، اما بعداً در انتخابات سال ۱۹۹۰ ترومن را شکست داد و الی بازنشستگیش در سال ۲۰۰۰ در این مجلس خدمت کرد. بوریسیوس و تام اسمیت از جمله نخستین اعضای ائتلاف ترقی‌خواهان بودند که در مجلس نمایندگان ایالت انتخاب شدند.

اوایل زندگی و تحصیلات[ویرایش]

تری جی. بوریسیوس، در ۲۷ مارس سال ۱۹۵۴ در نیومکزیکو بدنیا آمد. در سال ۱۹۷۶ با کسب مدرک کارشناسی در رشتهٔ علوم سیاسی از کالج میدلبری فارغ شد. بوریسیوس با کاترین لامب ازدواج کرد و دو فرزند از وی داشت.[۳][۴][۵][۶][۷]

حرفه[ویرایش]

کمپین‌های اولیه[ویرایش]

بوریسیوس با نامزدی حزب اتحادیه آزادی در انتخابات سال ۱۹۷۶، کاندیداتوری خود را برای کرسی مجلس سنای ایالتی ورمونت اعلام کرد اما در میان پنج کاندید در جایگاه چهارم قرار گرفت.[۳][۸] وی با نامزدی حزب اتحادیه آزادی برای یک کرسی از جملهٔ شش کرسی مجلس سنای ایالتی از شهرستان چیتندن کاندید شد اما در جایگاه اخیر قرار گرفت.[۴][۹] در جریان انتخابات سال ۱۹۸۰ برای کسب نامزدی دموکرات‌ها برای کرسی مجلس سنای ایالتی از شهرستان چیتندن به رقابت پرداخت اما در انتخابات مقدماتی شکست خورد. با این همه، حزب شهروندان بعداً نامزدی خود را برای رقابت به وی واگذار کرد، اما در میان نه کاندید در جایگاه هشتم را به خود اختصاص داد.[۱۰][۱۱][۱۲]

بوریسیوس به عنوان رئیس حزب اتحادیه آزادی در شهرستان آدیسون خدمت کرد. پس از خروج برنی سندرز از حزب در سال ۱۹۷۷، به‌عنوان رئیس حزب اتحادیه آزادی برگزیده شد و تا زمانی‌که پس از استعفااش در سال ۱۹۷۸، جک کروین جایگزین وی شد، در این سمت خدمت کرد.[۱۳][۱۴] در سال ۱۹۸۰، ارل گاردنر، جیمز فرانکو و بوریسیوس که همه اعضای پیشین حزب اتحادیه آزادی بودند، در تأسیس حزب شهروندان در ورمونت همکاری کردند.[۱۵]

بوریسیوس در انتخابات سال ۱۹۸۲ کاندید نائب فرمانداری شد و در کنوانسیون ایالتی حزب نامزدی وی مورد تأیید قرار گرفت.[۱۶] وی نامزدی حزب شهروندان را بدون مخالفت بدست آورد اما در انتخاباتی که پیتر پلیمپتون اسمیت، نامزد جمهوری‌خواه برندهٔ آن شد، شکست خورد.[۱۷][۱۸] بوریسیوس برای دریافت بیشترین حمایت ایالتی در انتخابات سال ۱۹۸۲ کاندید حزب شهروندان شد، اما این حزب جایگاه والای حزب را که پس از انتخابات سال ۱۹۸۲ بدست آورده بود از دست داد، زیرا هیچ‌یکی از کاندیدان ایالتی آن‌ها بیش از ۵٪ آرای مردم را بدست نیاوردند.[۱۹]

سیاست‌های محلی[ویرایش]

انتخابات[ویرایش]

بوریسیوس در سال ۱۹۸۱ نامزدی حزب شهروندان را بدست آورد تا از حوزهٔ انتخابیه دوم برای کرسی شورای شهر در برلینگتون ایالت ورمونت کاندید شود.[۲۰] ماریون فیشر، عضو دموکرات آن زمان شورای شهر، از مناظره با بوریسیوس خودداری کرد.[۲۱] بوریسیوس فیشر را در انتخابات شکست داد و نخستین عضو حزب شهروندان بود که در ایالات متحده در این اداره انتخاب شد.[۲۲][۲۳][۲۴]

وی پس از هزینهٔ ۶۱۷ دلار در برابر ۶۴۱ دلار سورل، در انتخابات سال ۱۹۸۳ علیه اسنتر سورل، نامزد دموکرات و عضو سابق مجلس سنای ایالتی مجدداً برنده شد.[۲۵][۲۶][۲۷] در انتخابات سال ۱۹۸۵ با نامزدی ائتلاف ترقی‌خواه، در برابر جان اچ. بارتلیت جونیور نامزد دموکرات، برنده شد.[۲۸][۲۹] بوریسیوس با جمع‌آوری ۱٬۶۳۰ دلار و ۲٬۰۸۸ دلار و بدهی باقی‌مانده ۴۵۸ دلار، در برابر ریک شارپ، نامزد دموکرات در انتخابات سال ۱۹۸۷ مجدداً برنده شد.[۳۰][۳۱] بوریسیوس در انتخابات سال ۱۹۸۹ در عوض نامزدی در ریاست شهرداری، به دنبال انتخاب مجدد در شورای شهر شد و آین سی. گالبرت، نامزد حزب دموکرات و آین گرت دایمودستون، نامزد حزب اتحادیه آزادی را شکست داد.[۳۲][۳۳] دانا کلارک، در انتخابات سال ۱۹۹۱ جانشین بوریسیوس انتخاب شد.[۳۴]

بوریسیوس، جانتان لئوپولد خزانه دار شهر و پیتر کلاول مدیر توسعه اجتماعی و اقتصادی، به احتمال زیاد کاندیدان مورد نظر ائتلاف در انتخابات شهرداری سال ۱۹۸۹ محسوب می‌شدند.[۳۵] جین برگمن، رئیس ائتلاف بیان داشت که به باور وی گزینه‌های موجود در انجمن حزبی، لئوپولد، بوریسیوس و کلاول خواهند بود.[۳۶] بوریسیوس نام خود را برای بررسی داد اما به‌طور فعالانه برای جلب حمایت ائتلاف کمپین نکرد.[۳۷] بوریسیوس در انجمن حزبی سخنرانی کرد و و از کلاول که برندهٔ نامزدی ائتلاف شد، حمایت کرد.[۳۸][۳۹][۴۰]

دورهٔ تصدی[ویرایش]

برنی سندرز که از حمایت حزب شهروندان برخوردار بود، گوردون پاکت دموکرات شهردار فعلی را با ده رای در انتخابات شهرداری سال ۱۹۸۱ شکست داد.[۴۱][۲۲] سندرز متعاقب پیروزی در انتخابات سال ۱۹۸۱، به‌علت مخالفت یازده عضو از سیزده عضو هیئت انجمن شهرداری با وی، با چالش‌های در شورای شهر مواجه شد. شورا با اقدامات پیشنهادی سندرز مخالفت کرد و رای وی را در مورد قانون‌گذاری نادیده گرفت.[۴۲] بوریسیوس و سادی وایت تنها اعضای شورای شهر بودند که با سندرز متحد بودند.[۴۳]

پس از انتخابات‌های سال ۱۹۸۲، ازجمله سیزده عضو شورای شهر، پنج عضو آن طرفدار سندرز بودند.[۴۴][۴۵][۴۶] اما، اعضای جمهوری‌خواه و دموکرات شورای شهر با هم متحد شدند و پس از شش دوره رای‌گیری با هشت رای در برابر پنج رای رابرت پترسون جمهوری‌خواه را به‌جای سدی وایت حامی سندرز، به‌عنوان رئیس انتخاب کردند و مانع دریافت سمت‌ها توسط اعضای شورای شهر طرفدار سندرز شدند.[۴۷]

اعضای طرفدار سندرز در جریان انتخابات شورای شهر در سال ۱۹۸۴، یک کرسی را از حزب دموکرات بدست آوردند و ترکیب شورای شهر به شش عضو حزب ترقی‌خواه، پنج عضو جمهوری‌خواه و دو عضو دموکرات، رسید.[۴۸] بوریسیوس پس از سی و یک دوره رای‌گیری، رئیس شورای شهر انتخاب شد و تا سال ۱۹۸۵ در این سمت خدمت کرد. بوریسیوس یگانه عضو ائتلاف ترقی‌خواه بود که در جریان اداره سندرز، به عنوان رئیس در شورای شهر خدمت کرد.[۴۹][۵۰]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "House Progressives Hope to Build Coalition". Rutland Herald. January 8, 1991. p. 9. Archived from the original on 20 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via انسستری.
  2. ↑ "Recount Puts Sanders Up By 10 Votes". The Burlington Free Press. March 14, 1981. p. 4. Archived from the original on 7 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via انسستری.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Bouricius Announces Campaign". The Burlington Free Press. July 22, 1976. p. 7. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "State Bank Proposed". The Burlington Free Press. October 12, 1978. p. 19. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  5. ↑ "Terry Bouricius". FairVote. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022.
  6. ↑ "Age". Rutland Herald. January 6, 1991. p. 151. Archived from the original on 20 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  7. ↑ "Bouricius file". The Burlington Free Press. October 22, 1994. p. 24. Archived from the original on 20 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  8. ↑ "Incumbents Lead in Senate Races". The Burlington Free Press. November 3, 1976. p. 13. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  9. ↑ "Chittenden District Elects 6 Demos". The Burlington Free Press. November 8, 1978. p. 20. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  10. ↑ "Citizens Party Files". The Burlington Free Press. September 19, 1980. p. 18. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  11. ↑ "Reluctance to Bolt Hurts Third Party Candidates". The Burlington Free Press. October 20, 1980. p. 15. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  12. ↑ "Unsuccessful House Candidates Request Recounts". The Burlington Free Press. November 13, 1980. p. 18. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  13. ↑ "Sanders Announces He'S Leaving Party". Barre Montpelier Times Argus. October 11, 1977. p. 8. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  14. ↑ "Liberty Union Adopts Platform Statement". Rutland Herald. August 6, 1978. p. 6. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  15. ↑ "Strauss Resigns Chairmanship Of Liberty Union". The Burlington Free Press. May 14, 1980. p. 5. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  16. ↑ "Bouricius Make Formal Bid For Office". Barre Montpelier Times Argus. July 15, 1982. p. 7. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  17. ↑ "1982 Citizens Party primaries". Secretary of State of Vermont. p. 9.{{cite news}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  18. ↑ "1982 Lieutenant Governor General Election". Secretary of State of Vermont. p. 2.{{cite news}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  19. ↑ "Citizens Party Loses Major Party Status". Barre Montpelier Times Argus. July 15, 1982. p. 10. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  20. ↑ "Citizens Party Fails To Nominate Candidate". Brattleboro Reformer. January 16, 1981. p. 2. Archived from the original on 18 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  21. ↑ "North End Committee Endorses Bouricius". The Burlington Free Press. February 28, 1981. p. 13. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ "Sanders' Victory Stuns Paquette; Sprague Outpolls Cosman in Town". Brattleboro Reformer. March 4, 1981. p. 1. Archived from the original on 18 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  23. ↑ "Burlington marks first Citizens' victory in nation". Bennington Banner. March 9, 1981. p. 24. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  24. ↑ Statement of Votes Annual City Meeting (Report). Burlington, Vermont. March 3, 1981. p. 6.
  25. ↑ "Former Sen. Sorrell Challenging Bouricius in Race for Alderman". The Burlington Free Press. January 7, 1983. p. 1. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  26. ↑ Statement of Votes Annual City Meeting (Report). Burlington, Vermont. March 1, 1983. p. 1.
  27. ↑ "Mayoral Hopefuls Spent More Than $85,000". The Burlington Free Press. March 12, 1983. p. 16. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  28. ↑ Statement of Votes Annual City Meeting (Report). Burlington, Vermont. March 5, 1985. p. 1.
  29. ↑ "1985 sample ballot". The Burlington Free Press. March 4, 1985. p. 4. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  30. ↑ Statement of Votes Annual City Meeting (Report). Burlington, Vermont. March 3, 1987. p. 1.
  31. ↑ "Mayoral Spending Reported". The Burlington Free Press. March 17, 1987. p. 11. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  32. ↑ "Ward 2 alderman will run for re-election". The Burlington Free Press. December 21, 1988. p. 15. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  33. ↑ Statement of Votes Annual City Meeting (Report). Burlington, Vermont. March 7, 1989. p. 1.
  34. ↑ Statement of Votes Annual City Meeting (Report). Burlington, Vermont. March 5, 1991. p. 1.
  35. ↑ "Progressives divided by party-backing question". The Burlington Free Press. June 19, 1988. p. 16. Archived from the original on 10 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  36. ↑ "Who will succeed Sanders?". The Burlington Free Press. November 13, 1988. p. 1. Archived from the original on 10 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  37. ↑ "Leopold won't run for mayor". The Burlington Free Press. December 6, 1988. p. 13. Archived from the original on 10 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  38. ↑ "Progressives Nominate Clavelle; Sanders Say Farewell". The Burlington Free Press. December 9, 1988. p. 15. Archived from the original on 10 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  39. ↑ "Sanders confident of Clavelle; treasurer won't support him". The Burlington Free Press. December 15, 1988. p. 17. Archived from the original on 10 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  40. ↑ "Clavelle wins Progressive nod". The Burlington Free Press. December 9, 1988. p. 1. Archived from the original on 10 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  41. ↑ "Sanders' Victory Affirmed". Barre Montpelier Times Argus. March 14, 1981. p. 1. Archived from the original on 18 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  42. ↑ "Bernie Sanders vs. The Machine". The New York Times. November 27, 2019. Archived from the original on 5 December 2020. Retrieved 24 June 2022.
  43. ↑ "Sanders' Backers Break Democrats' Tight Grip On Burlington Politics". The Burlington Free Press. March 4, 1982. p. 8. Archived from the original on 18 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  44. ↑ "Progressive rule". The Burlington Free Press. March 3, 1993. p. 8. Archived from the original on 18 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  45. ↑ "Sanders' Supporters Hand Burlington Democrats Decisive Setback". Barre Montpelier Times Argus. March 3, 1982. p. 6. Archived from the original on 6 December 2020. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  46. ↑ "Elections Retains Deep Divisions Among Aldermen". The Burlington Free Press. March 2, 1983. p. 17. Archived from the original on 6 December 2020. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  47. ↑ "Paterson Elected Board President". The Burlington Free Press. April 6, 1982. p. 1. Archived from the original on 6 December 2020. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  48. ↑ "Sanders Fails To Get Control". The Burlington Free Press. March 7, 1984. p. 14. Archived from the original on 7 December 2020. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  49. ↑ "Sanders Ally Bouricius Elected Board President". The Burlington Free Press. April 3, 1984. p. 11. Archived from the original on 19 June 2021. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
  50. ↑ "Two candidates plan race for aldermanic president". The Burlington Free Press. March 26, 1989. p. 3. Archived from the original on 6 December 2020. Retrieved 24 June 2022 – via Newspapers.com.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تری_بوریسیوس&oldid=37595299»