خاندان اجتهاد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خاندان اجتهاد یکی از دو خاندان بزرگ علمی شیعه در لکهنو است.[۱] اصلیت این خاندان به سبزوار/بیهق می‌رسد و نخستین کس ایشان که به هندوستان رفت، سید نجم‌الدین از فرماندهان سلطان محمود غزنوی بود که پس از فتح روستای تباک لوبر همان‌جا ساکن شد و نام شهر را به افتخار جدش نصیرالدین به نصیرآباد[الف] تغییر داد.[۲]

بزرگ این خاندان سید دلدار علی نصیرآبادی ملقب به غفران‌مآب است. او پنج پسر داشت که اولی به نام سید محمد (۱۷۸۴–۱۸۶۷) و آخری به نام سید حسین (۱۷۹۷–۱۸۵۶) از بقیه مشهورتر شدند. سید مهدی (۱۷۹۳–۱۸۱۶) در جوانی درگذشت. دو پسر دیگرش سید حسن (۱۷۹۱–۱۸۴۴) و سید علی (۱۷۸۶–۱۸۴۳) بودند که سید علی در کربلا می‌زیست.[۳]

دلدار علی
سید حسینسید حسنسید مهدیسید علیسید محمد

سید علی‌نقی نقوی، از مراجع تقلید شیعه در هند نیز جزو همین خاندان محسوب می‌شود.[۴]

یادداشت[ویرایش]

  1. Nasirabad, Raebareli

پانویس[ویرایش]

  1. «انتشار ۸ جلد کتاب برای معرفی خاندان اجتهاد در هند». ایکنا. ۷ اسفند ۱۳۹۷.
  2. شاهد و بتول، نقش مولانا علی نقی نقوی، ۱۰۰.‏
  3. Rizvi, “Faith Deployed for a New Shiʿi Polity”, 368.‏
  4. شاهد و بتول، نقش مولانا علی نقی نقوی، ۹۹.‏

منابع[ویرایش]

  • Rizvi, Sajjad (2014). "Faith Deployed for a New Shiʿi Polity in India: The Theology of Sayyid Dildar 'Ali Nasirabadi". Journal of the Royal Asiatic Society (به انگلیسی). Cambridge University Press (CUP). 24 (3): 363–380. doi:10.1017/s1356186314000303. ISSN 1356-1863.