پیش‌نویس:نازی‌های بیفت‌استیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نازی‌های بیفت‌استیک[۱][۲] (Rindersteak-Nazi) (انگلیسی: Beefsteak Nazis) اصطلاحی بود که در آلمان نازی برای توصیف کمونیست‌ها، سوسیال دموکرات‌ها، آنارشیست‌ها و لیبرال‌هائی که به حزب نازی پیوستند استفاده می‌شد.

کنراد هایدن، مورخ آمریکایی متولد مونیخ، یکی از اولین کسانی بود که این پدیده را در کتاب هیتلر: بیوگرافی در سال ۱۹۳۶ ثبت کرد، و اشاره کرد که در رده‌های بخش طوفان (پیراهن قهوه‌ای‌ها، SA) «تعداد زیادی از کمونیست‌ها و سوسیال دموکرات‌ها» وجود داشت و اینکه «بسیاری از نیروهای طوفان «بیفت استیک» نامیده می‌شدند - بیرون قهوه ای و درون قرمز».[۳] تغییر احزاب سیاسی در مواقعی به قدری رایج بود که مردان SA به شوخی می‌گفتند: «در نیروهای طوفان ما سه نازی وجود دارد، اما ما به زودی آنها را بیرون خواهیم انداخت».[۳]

این اصطلاح به ویژه برای تعیین اعضای طبقه کارگر SA که با اشتراسریسم همسو بودند به کار می‌رفت.[۴] تصویر این افراد «بیفت استیک» که یونیفورم قهوه‌ای به تن داشتند، اما دارای همدردی‌های کمونیستی و سوسیالیستی «قرمز» بودند؛[۵] حاکی از آن بود که وفاداری آنها به نازیسم سطحی و فرصت طلبانه بود.[۶]

پس از این که آدولف هیتلر صدراعظم آلمان شد، نازی‌های بیفت استیک در طول سرکوب کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها (به ترتیب به نمایندگی از حزب کمونیست آلمان و حزب سوسیال دموکرات آلمان) در دهه ۱۹۳۰ ادامه یافت و این اصطلاح از اوایل سال ۱۹۳۳ رایج شد.[۶]

ارنست روم و بخش طوفان[ویرایش]

ارنست روم، یکی از بنیانگذاران SA و بعدها فرمانده، یک «فرقه روم در حال گسترش»[۷] را در صفوف SA ایجاد کرد که از طریق آن بسیاری از اعضا به دنبال یک رژیم سوسیالیستی انقلابی بودند و SA را رادیکال می‌کردند.[۸] روم و بخش‌های بزرگی از حزب نازی از برنامه ۲۵ ماده‌ای ناسیونال سوسیالیست برای مواضع سوسیالیستی، انقلابی و ضدسرمایه‌داری آن حمایت کردند و انتظار داشتند هیتلر به وعده‌هایش عمل کند که سرانجام به قدرت رسید.[۸] از آنجائی که روم «همدردی قابل توجهی با جنبه‌های سوسیالیستی برنامه نازی داشت»، [۹] کمونیست‌ها و سوسیالیست‌های کت و شلواری برای چند سال به حزب نازی پیوستند، جایی که به تمسخر به عنوان «نازی‌های بیفت استیک» شناخته می‌شدند.[۱۰]

رادیکال‌سازی روم در سال‌های ۱۹۳۳–۱۹۳۴ زمانی که او در پی آن بود که سربازان پلبی خود را پس از صدراعظم شدن هیتلر درگیر دائمی یا «انقلاب دوم» کند، به منصه ظهور رسید. با ۲٫۵ میلیون طوفان‌باز تحت فرمان خود در اواخر سال ۱۹۳۳،[۹] روم پاکسازی جناح محافظه‌کار، «Reaktion» در آلمان را در نظر گرفت که مستلزم ملی سازی بیشتر صنعت، «کنترل کارگران بر وسایل تولید» و مصادره و توزیع مجدد اموال و ثروت طبقات بالا."[۱۱][۱۲] چنین درگیری‌های ایدئولوژیک و سیاسی در حزب نازی باعث شد هیتلر رقیب سیاسی خود رام و دیگر رادیکال‌های سوسیالیست نازی را در شب چاقوهای بلند در تابستان سال ۱۹۳۴ میلادی اعدام بکند.

برخی استدلال کرده‌اند که از آنجایی که اکثر اعضای SA از خانواده‌های طبقه کارگر می‌آمدند یا بیکار بودند، به سوسیالیسم مارکسیستی تمایل داشتند.[۸] با این حال، مورخ توماس فردریش استدلال می‌کند که تلاش‌های مکرر حزب کمونیست آلمان برای توسل به پیشینه طبقه کارگر SA «محکوم به شکست» بود زیرا اکثر مردان SA بر فرقه هیتلر و نابودی تمرکز داشتند. «دشمن مارکسیست».[۱۳]

وسعت[ویرایش]

در برخی از شهرهای آلمان، تعداد نازی‌های بیفت‌استیک که مهمانی‌ها را عوض می‌کردند، قابل توجه بود. رودولف دیلز، رئیس گشتاپو از ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۴، گزارش داد که «۷۰ درصد» از نیروهای جدید SA کمونیست در شهر برلین بوده‌اند.[۱۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

رده:ناسیونال سوسیالیسم

  1. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Küpper_1966 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Steinberg_1966 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Heiden 1938, p. 390.
  4. Mitcham 1996, p. 120.
  5. Green 1996, p. 342.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ Goodfellow 1992, pp. 231–258.
  7. Kershaw 1999, p. 503.
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ Bendersky 2007, p. 96.
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ Williamson 2011, p. 29.
  10. Lepage 2016, Chapter 4.
  11. Butler 2015, p. 117.
  12. Petropoulos 2006, p. 144.
  13. Friedrich 2012, pp. 213, 215.
  14. Brown 2009, p. 136.