حقوق بشر در اسرائیل
حقوق بشر در کشور اسرائیل، چه از نظر قانونی و چه در عمل، توسط سازمان‌های بین‌دولتی، سازمان‌های مردم نهاد و فعالان حقوق بشر، اغلب در چارچوب درگیری اسرائیل و فلسطین، منازعه گسترده‌تر اعراب و اسرائیل، و سیاست داخلی اسرائیل ارزیابی شده است. در این ارزیابی، اسرائیل در چندین موضوع مثل حبس، یهودی‌سازی، کشتار جمعی، پاکسازی قومی یا روند کند صلح، مورد نقد قرار گرفته شده و به نقض حقوق بشر متهم شده است.
اسرائیل یک دموکراسی پارلمانی چند حزبی است. این کشور در اعلامیه استقلال خود به عنوان یک «دولت یهودی»[۱] وصف شد - تعریف قانونی " دولت یهودی و دموکراتیک " در سال ۱۹۸۵ اتخاذ شد. اسرائیل علاوه بر اکثریت یهودی آن، محل زندگی اقلیت‌های دینی و قومی است که برخی از آنها تبعیض را گزارش می‌کنند. در سرزمین‌های فلسطینی، دولت‌های پی در پی اسرائیل مورد انتقاد بین‌المللی از سوی دیگر کشورها و نیز گروه‌های بین‌المللی حقوق بشر قرار گرفته‌اند. یکی از قوانین اساسی اسرائیل که قرار است مبنای قانون اساسی آینده را تشکیل دهد،[۲] قانون اساسی: کرامت و آزادی انسانی، ابزاری عمده برای حفاظت از حقوق بشر و آزادی‌های مدنی در کشور اسرائیل است.
اسرائیل از نظر سیاسی آزادتر و دموکراتیک تر از کشورهای همسایه خود در خاورمیانه است.[۳] بر اساس گزارش‌های کشوری وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا در مورد اقدامات حقوق بشر در سال ۲۰۱۵، اسرائیل با مشکلات حقوق بشری قابل توجهی در رابطه با تبعیض نهادینه علیه شهروندان عرب اسرائیل (که بسیاری از آنها خود را فلسطینی می‌شناسند)، اسرائیلی‌های اتیوپیایی و زنان، و رفتار با پناهندگان و مهاجران غیرقانونی مواجه است. سایر مشکلات حقوق بشر شامل تبعیض نهادی علیه یهودیان غیر ارتدوکس و خانواده‌های متأهل با دیگر اقوام و نقض حقوق کار علیه کارگران خارجی است.
حقوق بشر در سرزمین‌های اشغالی[ویرایش]
فرمانداری نظامی اسرائیل[ویرایش]
از سال ۱۹۶۷، اسرائیل مناطقی را که در طول جنگ شش روزه از مصر، اردن و سوریه تصرف کرده بود، در کنترل خود داشت. ساکنان بلندی‌های جولان از حق شهروندی، حق رأی و اقامت برخوردارند که به آنها اجازه می‌دهد در داخل مرزهای اسرائیل سفر کنند.[۴] اسرائیل دیگر کنترل نظامی در نوار غزه اعمال نمی‌کند، اما آن را در معرض محاصره و سایر اقدامات لازم برای تأمین امنیت خود قرار داده است. دولت اسرائیل اعلام کرده که قوانین بین‌المللی بشردوستانه مندرج در کنوانسیون چهارم ژنو در سرزمین‌های اشغالی را رعایت می‌کند.[۵] اسرائیل اعمال میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را که هر دویشان را امضا کرده است، برای سرزمین‌های اشغالی فلسطین رد می‌کند. [۶][۷]
قیاس آپارتاید[ویرایش]
رفتار اسرائیل با غیر اسرائیلی‌ها در سرزمین‌های اشغال شده توسط اسرائیل در چهل سال گذشته، توسط طرف‌های گوناگون از جمله کنگره اتحادیه‌های کارگری آفریقای جنوبی،[۸] جیمی کارتر، اسقف اعظم دزموند توتو، و دادستان کل اسرائیل، مایکل بن یار، با رفتار آفریقای جنوبی با غیر سفیدپوستان در دوران آپارتاید - قیاس شده است.[۹] در سال ۲۰۰۹، شورای تحقیقات علوم انسانی آفریقای جنوبی مطالعه ۳۰۰ صفحه ای را منتشر کرد که در آن به این نتیجه رسیدند که اسرائیل استعمار و آپارتاید را در سرزمین‌های اشغالی فلسطین اعمال می‌کند.[۱۰]
قیاس با آلمان نازی[ویرایش]
پس از جنگ شش روزه ۱۹۶۷، اتحاد جماهیر شوروی تاکتیک‌های اسرائیل را با تاکتیک‌های آلمان نازی مقایسه کرد.[۱۱] مقایسه مشابهی توسط نویسنده عرب اسرائیلی نیمر انجام شده است.[۱۲] یشایاهو لیبوویتز، دانشمند و یهودی ارتدوکس اسرائیلی، در سال ۱۹۸۲ هشدار داد که در صورت ادامه اشغال سرزمین‌های اعراب، اسرائیل در خطر تسلیم شدن در برابر «یهودی-نازیسم» قرار خواهد گرفت.[۱۳] در سال ۱۹۸۴، نویسنده اسرائیل استوکمن شومرون به کنایه، در مقالات انتقادی، از اسرائیل به عنوان نو نازی‌ها در نشریاتی از جمله کریستین ساینس مانیتور، واشینگتن پست و نیویورک تایمز یاد کرد.[۱۴]
نقض حقوق بشر در اسرائیل[ویرایش]
دیده‌بان حقوق بشر (HRW) اعلام کرده است که اسرائیل یک سیستم قضایی «دو لایه» را در مناطقی از اراضی اشغالی فلسطین که تحت مدیریت خود اداره می‌کند، اجرا می‌کند، به گونه ای که خدمات ترجیحی، توسعه و مزایایی را برای اسرائیلی‌هایی که در شهرک سازی در سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کنند ارائه می‌کند. تحمیل شرایط سخت بر فلسطینی‌ها و سایر شهروندان غیر اسرائیلی. در برخی موارد اسرائیل رفتار متفاوت با فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها را پذیرفته است، مانند داشتن جاده‌های مجزا برای هر دو جامعه و ایست‌های بازرسی برای فلسطینی‌ها، و تأکید می‌کند که اقدامات لازم برای محافظت از اسرائیلی‌ها در برابر حملات گروه‌های مسلح فلسطینی است. در سال ۲۰۱۱، پارلمان اسرائیل قانونی را تصویب کرد که مشارکت در تحریم شهرک‌های اسرائیلی را جرم انگاری می‌کند. این قانون مورد انتقاد اتحادیه اروپا، ایالات متحده و اتحادیه ضد افترا قرار گرفت.[۱۵]
حبس[ویرایش]
عفو بین‌الملل گزارش داد که در سال ۲۰۰۹ صدها فلسطینی توسط اسرائیل بازداشت و برای مدت طولانی در انفرادی نگهداری شدند. در حالی که بیشتر آنها بعداً بدون اتهام آزاد شدند، صدها نفر در دادگاه‌های نظامی محاکمه شدند که رویه‌های آنها اغلب مطابق با استانداردهای بین‌المللی برای محاکمه عادلانه نبود. به گفته عفو بین‌الملل، تقریباً تمامی اسرای فلسطینی با نقض قوانین بشردوستانه بین‌المللی، که انتقال زندانیان به قلمرو قدرت اشغالگر (یعنی اسرائیل خاص) را ممنوع می‌کند، نگهداری می‌شوند. این سازمان ادعا کرد که حدود ۳۰۰ خردسال و ۵۵۰ بزرگسال برای بیش از یک سال بدون اتهام یا محاکمه در بازداشت بودند.[۱۶]
در سال ۲۰۱۱، بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد گفت که اسرائیل هزاران فلسطینی را به عنوان اسیر نگه داشته و از اسرائیل خواسته است که آنها را آزاد کند. بان کی مون گفت که آزادی زندانیان سیاسی «به عنوان یک اقدام قابل توجه برای اعتماد سازی» و افزایش چشم‌انداز صلح در منطقه خواهد بود.[۱۷] عفو بین‌الملل همچنین از اسرائیل خواسته است که زندانیان سیاسی را آزاد کند و گفته است: «تمامی زندانیان سیاسی که بدون اتهام یا محاکمه به سر می‌برند باید در دادگاه‌های منصفانه محاکمه شوند یا فوراً آزاد شوند».[۱۸]
شکنجه در زندان[ویرایش]
به گفته عفو بین‌الملل، روش‌های شکنجه اسراییل بر زندانیان فلسطینی شامل بستن طولانی مدت در موقعیت‌های استرس‌زا، محرومیت از خواب و تهدید به آسیب رساندن به خانواده‌های زندانیان است. ضرب و شتم و سایر بدرفتاری‌ها با زندانیان در حین و پس از دستگیری و در حین انتقال از مکانی به مکان دیگر نیز رایج است.[۱۹]
برخورد با اقلیت‌های قومی و مذهبی[ویرایش]
سازمان‌هایی مانند عفو بین‌الملل و انجمن حقوق مدنی در اسرائیل (ACRI)، گزارش‌هایی منتشر کرده‌اند که نژادپرستی و تبعیض علیه گروه‌های نژادی و قومی در اسرائیل اتفاق می‌افتد.[۲۰] بر اساس مطالعه‌ای که توسط اداره دادگاه‌های اسرائیل و انجمن وکلای اسرائیل انجام شده است، اسرائیلی‌های عرب که به انواع خاصی از جنایات متهم شده‌اند، بیشتر از همتایان یهودی خود مجرم شناخته می‌شوند و پس از محکومیت، احتمال بیشتری وجود دارد که به زندان فرستاده شوند. این مطالعه همچنین تفاوت‌هایی را در طول مدت محکومیت‌های زندان نشان داد، به طوری که میانگین مجازات زندان برای یهودیان ۹ ماه و نیم و برای اعراب ۱۴ ماه است.[۲۱] گروه‌های حقوقی گفته‌اند که قوانین استخدامی ضد تبعیض در اسرائیل به ندرت اجرا می‌شود. ائتلافی متشکل از ۹ گروه حقوق بشر اسرائیلی با رویه ای مخالفت کرده‌اند که بر اساس آن شرکت‌ها می‌توانند سیاست خود را مبنی بر استخدام تنها اسرائیلی‌های یهودی و نه اسرائیلی‌های عرب پیش ببرند. شرکت‌هایی که تحت عنوان «کار عبری» تبلیغ می‌کنند، از یک فلسفه استخدام جدا شده پیروی می‌کنند که برگرفته از رویه مهاجران یهودی در فلسطین در نیمه اول قرن بیستم بود که هدف آن تقویت صنعت نوظهور اسرائیل از نفوذ بریتانیا و اعراب بود.[۲۲]
روند راکد صلح[ویرایش]
در فوریه ۲۰۱۱، نتانیاهو با آنگلا مرکل صدراعظم آلمان تماس گرفت تا از رای آلمان به قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل متحد برای اعلام غیرقانونی شهرک‌سازی‌های اسرائیلی شکایت کند و او پاسخ داد: "چطور جرات کردی! تو کسی هستی که ما را ناامید کردی. حتی یک قدم هم برای پیشبرد صلح برنداشته اند.»[۲۳] چند روز بعد، ایلان باروخ، دیپلمات کهنه کار اسرائیلی استعفا داد و گفت که سیاست‌های نتانیاهو منجر به مشروعیت زدایی اسرائیل شده است.[۲۴]
ترور[ویرایش]
عفو بین‌الملل، سیاست اسرائیل در ترور افراد را محکوم کرده است.[۲۵] مقامات اسرائیلی اعتراف کرده‌اند که این سیاست وجود دارد و در حال پیگیری است و می‌گویند این سیاست به جلوگیری از انجام اقدامات تروریستی علیه اسرائیل کمک می‌کند.[۲۶] انتقادهایی نیز از سوی برخی از جناح چپ اسرائیل مطرح شده است که می‌گویند سیاست ترور «رفتار گانگستری» مناسب یک دولت نیست و خلاف قوانین اسرائیل است.[۲۷] دادگاه عالی اسرائیل حکم به غیرقانونی بودن ترورها داده است، اما اسناد فاش شده حاکی از آن است که ارتش اسرائیل این حکم را نادیده گرفته است.[۲۸]
یهودی سازی[ویرایش]
اصطلاح یهودی سازی اورشلیم به این دیدگاه اشاره دارد که اسرائیل به دنبال تغییر چشم‌انداز فیزیکی و جمعیتی اورشلیم است تا با چشم‌انداز یک اورشلیم متحد و اساساً یهودی تحت حاکمیت اسرائیل مطابقت داشته باشد.[۲۹] سازمان ملل در چندین قطعنامه از تلاش‌های اسرائیل برای تغییر ساختار جمعیتی بیت‌المقدس انتقاد کرده است. تمام اقدامات قانونی و اداری اسرائیل که شخصیت، وضعیت حقوقی و ترکیب جمعیتی اورشلیم را تغییر داده یا با هدف تغییر شکل داده است، توسط سازمان ملل متحد «باطل و بی اعتبار» توصیف شده است و «به هیچ وجه اعتباری ندارد».[۳۰] ریچارد فالک، بازپرس شورای حقوق بشر سازمان ملل، گفت که گسترش شهرک‌سازی‌های بیت‌المقدس شرقی توسط اسرائیل و اخراج ساکنان فلسطینی را می‌توان «تنها در تأثیر تجمعی آن به عنوان نوعی پاکسازی قومی توصیف کرد».[۳۱] جان دوگارد، بازرس مستقل شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، در گزارشی در سال ۲۰۰۸، یهودی کردن اورشلیم را در میان نمونه‌های بسیاری از سیاست‌های «استعمار، آپارتاید یا اشغالگری» اسرائیل ذکر می‌کند که زمینه‌ای را ایجاد می‌کند که در آن تروریسم فلسطینی «یک پیامد اجتناب‌ناپذیر» است. ".[۳۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
استناد[ویرایش]
- ↑ "The Avalon Project: Declaration of Israel's Independence 1948". Avalon.law.yale.edu. Retrieved 22 July 2010.
- ↑ Gavison, Ruth (1985). "The Controversy over Israel's Bill of Rights". Israel Yearbook of Human Rights. 15: 113–154.
- ↑ "US watchdog: Israel is Mideast's only 'free' state". The Jerusalem Post. Retrieved 21 August 2018.
- ↑ Wilson, Scott (30 October 2006). "Golan Heights Land, Lifestyle Lure Settlers". The Washington Post.
- ↑ United Nations High Commissioner for Refugees (15 September 2005). "7957/04 Mara'abe v. The Prime Minister of Israel". United Nations High Commission for Refugees. Retrieved 25 March 2016.
- ↑ "Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territory" (2004).
- ↑ De Waart, Paul J. I. M. (2005). "International Court of Justice Firmly Walled in the Law of Power in the Israeli–Palestinian Peace Process". Leiden Journal of International Law. 18 (3): 477. doi:10.1017/S0922156505002839.
- ↑ Bodoni, Ronen (20 June 1995). "South African union joins boycott of Israel". Ynetnews. Retrieved 22 July 2010.
- ↑ "Jimmy Carter: Israel's 'apartheid' policies worse than South Africa's". Haaretz. 2 April 2008. Archived from the original on 10 October 2008. Retrieved 22 July 2010.
- ↑ "Occupation, Colonialism, Apartheid". 22 June 2009. Archived from the original on 22 June 2009. Retrieved 26 October 2020.
- ↑ Druks, Herbert, The Uncertain Alliance: The U.S. and Israel from Kennedy to the Peace Process, Greenwood Publishing Group, 2001, p.50.
- ↑ Gordis, Daniel, Saving Israel: How the Jewish People Can Win a War That May Never End, John Wiley and Sons, 2010, p. 97.
- ↑ Haaretz: "Prof. Yeshayahu Leibowitz's famous comment at the beginning of the First Lebanon War about "phenomena of Judeo-Nazism" as the inevitable consequences of an "occupation regime," stirred a furor in Israel. There are some things you must not say aloud, or even think to yourself. This was in 1982. The occupation was 15 years old and Leibowitz, in his sharp voice, was shouting what few others were saying here – if they did, it was in a whisper, and never, heaven forbid, in the army itself."
- ↑ Stockman-Shomron, Israel, Israel, the Middle East, and the Great Powers, Transaction Publishers, 1984, p.79
- ↑ "'EU worried 'Boycott Bill' will affect Israeli free speech'". 13 July 2011. Archived from the original on 2011-07-13. Retrieved 2021-05-18.
- ↑ "Countries". Amnesty International.
- ↑ "Israel's release of Palestinian political prisoners could boost peace prospects – Ban". UN. 7 March 2011.
- ↑ "Press Releases". Amnesty International UK. Archived from the original on June 3, 2011.
- ↑ "Countries". Amnesty International.
- ↑ "Israel and the occupied territories". State.gov. 2005-02-28. Retrieved 2010-07-22.
- ↑ "Israeli Arabs More Likely to Be Convicted for Crimes Than Their Jewish Counterparts, Study Shows". Haaretz. 2 August 2011.
- ↑ "Israel's rights groups condemn 'Jews only' businesses (The National, Aug 10, 2011)". Archived from the original on August 12, 2011. Retrieved August 12, 2011.
- ↑ Ravid, Barak. "Merkel chides Netanyahu for failing to make 'a single step to advance peace'." Haaretz Newspaper, 25 February 2011.
- ↑ Ravid, Barak. "Veteran Israeli diplomat: Netanyahu and Lieberman harming Israel's stance in international community." Haaretz Newspaper, 2 March 2011.
- ↑ ISRAEL AND THE OCCUPIED TERRITORIES: ISRAEL MUST PUT AN IMMEDIATE END TO THE POLICY AND PRACTICE OF ASSASSINATIONS (Amnesty, 3 July 2003) "Amnesty International calls for an immediate end to the policy and practice of assassinations. For many years the Israeli army and security services have pursued a policy of extrajudicially executing Palestinians, without offering any proof of guilt and no right of defence. The pursuit of this policy has also resulted in the unlawful killing of scores and injury of hundreds of bystanders, including children"
- ↑ "Targeted Killing". American Civil Liberties Union (به انگلیسی). Retrieved 2020-08-05.
- ↑ "Israel's 'assassination policy'". 1 August 2001.
- ↑ "Israeli soldier faces jail for passing secrets to reporter". Independent.co.uk. 7 February 2011.
- ↑ Valerie Zink (January 2009), "A quiet transfer: the Judaization of Jerusalem", Contemporary Arab Affairs, 2 (1): 122–133, doi:10.1080/17550910802576148This definition is drawn largely from Valerie Zink's, and is supported, among others, by that of Hassassian in Ginat et al. , who defines the Judaization of Jerusalem as "impos[ing] a Jewish landscape both physically and demographically."
- ↑ "The Status of Jerusalem (UN)" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2019-08-08.
- ↑ "Inter Press Service - News and Views from the Global South". ipsnews.net. Archived from the original on 2011-09-20. Retrieved 2011-03-27.
- ↑ The Associated Press (26 February 2008), UN expert calls Palestinian terrorism 'inevitable consequence' of Israeli occupation, International Herald Tribune