حق بر شهر
حق بر شهر (انگلیسی: Right to the city) یک مفهوم و شعار است که بر اهمیت فراگیری (inclusivity)، دسترس‌پذیری و دموکراسی در فضای شهری تاکید می‌کند. این ایده نخستین بار توسط فیلسوف فرانسوی آنری لوفور در کتاب ۱۹۶۸ خود Le Droit à la Ville (حق بر شهر) ارائه شد.[۱] در این کتاب استدلال می‌شد که فضای شهری نباید صرفاً توسط نیروهای بازار از جمله کالایی‌سازی و سرمایه‌داری کنترل شود بلکه باید توسط شهروندانی که ساکنِ آن هستند اداره شود و شکل بگیرد.
مفهوم «حق بر شهر» توسطِ‌گستره‌ای از جنبش‌های اجتماعی و فعالان شهری در جهان به عنوان شعاری برای برابری اجتماعی و دموکراسیِ بیشتر در محیطِ شهری مورد استفاده قرار گرفته است. حق بر شهر می‌تواند مجموعه‌ای از مطالبات مانند مطالبه‌ی دادن یارانه‌ی مخصوص برای مسکن، دسترسی به فضای عمومی، مشارکت در اداره‌ی شهری و قوانین علیه بیجاسازی و اعیان‌نشین شدن شهر باشد که همه‌ی این مطالبه‌ها به مسئله‌ی نابرابری‌های فضایی در مناطق شهری می‌پردازند.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Unger, Knut (14 February 2009). ""Right to the City" as a response to the crisis: "Convergence" or divergence of urban social movements?". Reclaiming Spaces. Archived from the original on 10 March 2012.
- ↑ "David Harvey: The Right to the City. New Left Review 53, September-October 2008". newleftreview.org. Retrieved 2018-06-14.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Right to the city». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ ژوئن ۲۰۲۴.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |