رحمین بدر

میر رحمین بدر خان که رحمین بن بدر هم نامیده می‌شد، یک نجیب زادهٔ بلوچ بود که حاکمیت وقت بندینی را بر عهده داشت.

رحمین بدر
حاکم گره دف (بندینی)
سلطنت	۱۳۰۸ - ۱۳۳۹ ه.ق ۱۲۶۹ - ۱۲۹۹ ه.ش ۱۸۹۰ تا ۱۹۲۰ م.م
پیشین	بَدَر خیرو
جانشین	جنگی حان رحمین
زاده	ح ۱۲۷۵ ه‍.ق
درگذشته	۱۳۳۹ ه.ق جاسک، (گیاوان)
دودمان	بلوچ، گرگیج، خیرو زهی
پدر	بَدَر خیرو

حکومت

وی حاکم منطقه گره دف (بندینی) بود و بعد ها به سمت گیاوان رفت تا با سلسله قاجار و انگلیسی ها استعمارگر مبارزه کند و آنها از مرز بلوچستان بیرون کند و او موفق به انجام چنین کاری شد او علاوه بر اینکه همواره از خاک بلوچستان دفاع میکرد به آموزه های دینی، فقرا و مساکین اهمیت زیادی میداد، رحمین بدر به فاتح میناب نیز معروف است برای اولین بار در تاریخ بلوچ میناب به دست وی و با همکاری حکومت برکت عبدالنبی فتح شد. همچنین او حاکم، گره دف (بندینی)، سردار سپاه بلوچ های جاسک و فرمانده کل قوای بلوچ های جاسک (در زمان حاکم برکت عبدالنبی) ، وزیر حکومت برکت عبدالنبی (جاسک)

وفات

این شخصیت بزرگ بلوچ در سالهای حدودا ۱۹۲۰ در طی بازگشت از جنگ از مرز های میناب(مقابله و جلوگیری از یورش دشمن از مرز میناب و ورود به بلوچستان که رحمین مانع این کار آنان شد و انان را شکست داد) وی در منطقه ای در نزدیکی گیاوان بر اثر بیماری وفات کرد.

مقبره این بزرگوار هم اکنون در گیاوان است. م

فتح میناب

هدف مبارزات در میناب ایستادن بر علیه ثروتمندانی بود که پول زکات را ادا نمی‌کردند، در حالیکه مردمان آنجا در فقر و گرسنگی به سر می‌برند. هدف کلی این پیکار پخش اموال زکات و غنائم جنگی گرفته شده برای فقرا بود که به فتح میناب منجر شد.

پانویس

• عالم آرای نادر، محمدکاظم مروی، ۳جلد. تهران ۱۳۷۴
• ایلات کوه گیلویه، محمود باور، ۱۳۲۴گچساران
• تاریخ و جغرفیای ممسنی، نورمحمد مجیدی، ۱۳۷۰تهران
• بنی عباسیان، بستکی، محمد اعظم، «تاریخ جهانگیریه» چاپ تهران، سال ۱۳۳۹ خورشیدی.
• مهندس: موحد، جمیل. (بستک و خلیج فارس) چاپ اول، تهران: سال انتشار ۱۳۴۳ خورشیدی.
• محمدیان کوخردی، محمد، مشایخ مدنی، چاپ دوم، دبی: سال انتشار ۲۰۰۲ میلادی.
• سارانی، مرتضی، محمدخان بلوچ، شخصیت، اقدامات، سرانجام چاپ اول، ایران، گرگان، سال ۱۴۰۲ هجری شمسی
• کرزینسکی، یوداس تادئوس، کشیش، بصیرت نامه ترجمه: میرزا عبدالرزاق دنبلی (کشیش مذکور در مسافرت با سردار محمد خان بلوچ به عنوان سفیر ایران به عثمانی یا روم شرقی همراه بود و شرح مسافرت خود را در کتاب بصیرت نامه که اصل آن به زبان اروپایی ست بعدها میرزا عبدالرزاق به فارسی ترجمه کرد)