سنتز آلدهید استیفن
سنتز آلدهید استیفن | |
---|---|
نامگذاری شده پس از | هنری استیفن |
نوع واکنش | اکسایش و کاهش آلی |
سنتز آلدهید استیفن[الف]، یک نام واکنش در شیمیست که نخستین بار توسط هنری استفن (OBE/MBE) گزارش شد. این واکنش شامل تولید آلدهیدها (R-CHO) از نیتریلها (R-CN) با استفاده از قلع(II) کلرید (SnCl2)، اسید کلریدریک (HCl) و سردایش[ب] نمک ایمینیوم حاصله ([R-CH=NH2]+Cl−) با آب (H2O) است.[۱][۲] در طول سنتز، آمونیوم کلرید نیز تولید میشود.
سازوکار[ویرایش]
طرح زیر مکانیسم واکنش را نشان میدهد:
با افزودن هیدروژن کلرید، نیتریل استفاده شده (1) به نمک مربوطه خود (2) تبدیل میشود. اعتقاد بر این است که این نمک با انتقال تک الکترون توسط قلع(II) کلرید (3a و 3b) کاهش مییابد.[۳] نمک حاصله (4) پس از مدتی به صورت آلدیمین قلع کلرید (5) رسوب میکند. هیدرولیز گونه (5) یک همیآمینال (6) تولید میکند که از آن یک آلدهید (7) تشکیل میشود.
استخلافهایی که چگالی الکترون را افزایش میدهند، تشکیل ترکیب اضافی آلدیمین-قلع کلرید را افزایش میدهند. با استخلافهای الکترون کشنده، تشکیل آمید کلرید تسهیل میشود.[۴] در گذشته، واکنش با رسوب دادن آلدیمین-قلع کلرید، شستن آن با اتر و سپس هیدرولیز آن انجام میشد. با این حال، مشخص شدهاست که این مرحله غیر ضروری است و آلدیمین-قلع کلرید را میتوان مستقیماً در محلول هیدرولیز کرد.[۵]
این واکنش زمانی کارآمدتر است که از نیتریلهای آروماتیک به جای آلیفاتیک استفاده شود. با این حال، حتی برای برخی از نیتریلهای آروماتیک (مانند 2-سیانوبنزوئیک اسید اتیل استر) نیز بازده میتواند کم باشد.[۶]
روش سان-مولر[ویرایش]
در روش سان-مولر[پ][۷][۸] نمک ایمینیوم میانی از واکنش یک آمید PhCONHPh با فسفر پنتاکلرید به دست میآید.
یادداشتها[ویرایش]
همچنین ببینید[ویرایش]
- واکنش پینر – واکنشی مشابه با استفاده از الکلها یا آمینها به عنوان هستهدوست و بدون احیا که استرها، کربوکسیمیداتها یا ارتواسترها را تولید میکند.
منابع[ویرایش]
- ↑ Williams, Jonathan W. (1943). "β-Naphthaldehyde". Organic Syntheses. 23: 63. doi:10.15227/orgsyn.023.0063.
- ↑ Stephen, Henry. (1925). "A new synthesis of aldehydes". J. Chem. Soc., Trans. 127: 1874–1877. doi:10.1039/CT9252701874.
- ↑ Wang, Zerong (2009). Comprehensive Organic Name Reactions and Reagents, 3 Volume Set. John Wiley & Sons, Hoboken, New Jersey. pp. 2659–2660. ISBN 978-0-471-70450-8.
- ↑ Rabinovitz, Mordecai (1970). "Chapter 7. Reduction of the cyano group". In Rappoport, Zvi (ed.). The Cyano group (1970). PATAI'S Chemistry of Functional Groups. John Wiley & Sons, Ltd. , Chichester, UK. p. 308. doi:10.1002/9780470771242.ch7. ISBN 978-0-470-77124-2.
- ↑ Wang, Zerong (2009). Comprehensive Organic Name Reactions and Reagents, 3 Volume Set. John Wiley & Sons, Hoboken, New Jersey. pp. 2659–2660. ISBN 978-0-471-70450-8.
- ↑ Wang, Zerong (2009). Comprehensive Organic Name Reactions and Reagents, 3 Volume Set. John Wiley & Sons, Hoboken, New Jersey. pp. 2659–2660. ISBN 978-0-471-70450-8.
- ↑ Adolf, Sonn; Müller, Ernst (1919). "Über eine neue Methode zur Umwandlung von Carbonsäuren in Aldehyde" [About a new method for converting carboxylic acids into aldehydes]. Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft (A and B Series). 52 (10): 1927–1934. doi:10.1002/cber.19190521002.
- ↑ Williams, Jonathan W.; Witten, Charles H.; Krynitsky, John A. (1946). "o-Tolualdehyde". Organic Syntheses. 26: 97. doi:10.15227/orgsyn.026.0097.