نظریه پتانسیل
ظاهر
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cf/%EC%9C%A0%ED%95%9C%EC%9A%94%EC%86%8C%EB%B2%95_%EA%B2%A9%EC%9E%90.jpg/220px-%EC%9C%A0%ED%95%9C%EC%9A%94%EC%86%8C%EB%B2%95_%EA%B2%A9%EC%9E%90.jpg)
نظریه پتانسیل (به فرانسوی: Théorie du potentiel) یا تئوری میدانهای برداری بدون چرخش اصول ریاضی و فیزیک میدانهای نیروی پایستار را مورد بحث قرار می دهد. در ریاضیات و فیزیک ریاضی نظریه پتانسیل بررسی تابع هارمونیک است. از کاربردهای مهم نظریه پتانسیل می توان بعضی از میدانهای اسکالر مؤثر در طبیعت همانند میدانها جاذبه یا ثقل، میدان الکتریکی و میدان مغناطیسی را برشمرد. در دینامیک سیالات حوزه جریانها را می توان بعنوان میدانهای پتانسیل تعریف کرد. نظریه پتانسیل در ابتدا به توسط ریاضیدان و منجم ایتالیایی-فرانسوی ژوزف لویی لاگرانژ، ریاضیدان و فیزیکدان انگلیسی جرج گرین و سرانجام به وسیله منجم، فیزیکدان و ریاضیدان برجسته المانی کارل فریدریش گاوس مطرح شد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Potential theory». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی.